De kracht van kwetsbaar zijn: waarom het delen van jouw verhaal en ervaringen belangrijk is

Waarom is het delen van je ervaringen en inzichten waardevol voor jezelf en anderen? Waarom is kwetsbaar zijn belangrijk?

Nou, verschillende redenen, waar we hieronder op in gaan. Maar laten we voorop stellen dat jezelf kwetsbaar opstellen en jezelf openstellen heel moedig is, want het is meestal een beetje eng. Maar het is het echt dubbel en dwars waard.

Verbinding

Men is vaak bang om zichzelf echt te laten zien, vooral in een situatie die nieuw is, denk aan nieuw werk, een nieuwe school of een nieuwe buurt. Maar als jij als eerste iets van jezelf deelt, dan gaan anderen zich ook sneller naar jou toe openstellen. En dan krijg je die diepere connectie waar ieder mens (onbewust) zo naar verlangt.

Maar het is moeilijk voor de meeste mensen om als eerste te beginnen met openstellen.

Dus als jij nou degene bent die begint, dan nodig je anderen uit om ook iets van zichzelf te delen.

Je creëert meer verbinding en een gevoel van gemeenschap dat leidt tot diepere connecties—je deelt meer persoonlijke verhalen in plaats van het alweer te hebben over hoe droog/nat/warm/koud het Nederlandse weer nou weer is.

Empathie en begrip

Wanneer je iets over jezelf deelt, dan hebben andere mensen ook meer begrip en empathie voor je.

Kijk, we zijn allemaal mens, en inherent aan het mens zijn is het beoordelen of zelfs veroordelen van anderen op wat ze zien doen, dragen, zeggen, enz.

Maar meestal hebben we geen benul van de redenen waarom iemand iets doet... vaak weten we het niet eens goed over onszelf! Echter, als je hun achtergrondverhaal weet, dan kun je ze veel beter snappen.

En andersom ook. Als jij je achtergrondverhaal vertelt, dan snappen anderen jou ook beter.

Inzichten delen

Dan is het nog zo dat d.m.v. je verhaal te delen je andere mensen tot inzicht kan brengen. Je kan ze iets leren.

Vaak vragen mensen daar niet naar, omdat ze het niet durven vragen of juist niet bewust willen leren. Dus dan werkt iets uitleggen niet, al helemaal niet op een hele belerende manier. Men wil het vaak niet horen. In ieder geval niet van Ongevraagd Advies B.V. (geloof me, in het verleden ben ik CEO van Ongevraagd Advies BV geweest…😬)

Maar als je gewoon je ervaring deelt—eerlijk, open, zonder agenda—dan kunnen mensen zelf kiezen of ze daar hun lessen uit halen of niet.

Er zijn vast genoeg mensen die op dit moment vergelijkbare problemen in het leven hebben als waar jij nu of in het verleden mee struggelde. Door je verhaal te delen help je ze een beetje op weg, zonder dat je ze iets oplegt.

Vertrouwen

We hebben het er een beetje over gehad, maar die kwetsbaarheid die je laat zien door eerlijk en open te zijn, laat zien dat je authentiek bent.

Mensen durven dan ook op je te vertrouwen en op je te bouwen. Ze weten dat er geen addertje onder het gras zit.

Op hun beurt doen ze dan ook hun masker af—waarachter vaak een zachter persoon schuilt—en leven authentieker om jou heen; jij kan dan ook op hen bouwen.

Toch kan ik me wel voorstellen dat het soms uitdagend is om jezelf kwetsbaar op te stellen en je ervaring te delen. Vooral in een (werk)cultuur waarbij het absoluut niet gewaardeerd wordt of waar er zelfs lacherig over wordt gedaan.

Dat is eigenlijk heel wel jammer he.

Maar zelfs dan, als jij de eerste bent in het delen van je ervaringen en inzichten, dan gaan anderen dat misschien ook doen. Misschien niet gelijk, omdat ze nog bang zijn, maar je plant wel een zaadje in hun hoofd.

Het laat ze zien dat het mogelijk is om open en kwetsbaar te zijn zonder op hun plaat te gaan.

Genezen van shit uit het verleden

Ok, misschien heb je wel eens meegemaakt dat iemand anders zich juist als eerste naar jou toe openstelde.

Hoe voelde dat?

Durfde je toen meer te delen over wat je dwars zat, wat je pijn doet of deed of juist iets te delen over wat je dierbaar is?

Da’s een fijn gevoel he.

Die persoon creëerde ruimte voor jou door zijn of haar verhaal te vertellen en zijn/haar kwetsbaarheid te tonen. Daarmee gunnen ze jou ook de mogelijkheid dat te doen.

En op die manier kan je iets naar boven brengen wat eerst misschien niet naar boven durfde te komen. Wanneer je dat iets—je weet wel, trauma, schaamtevolle gevoelens, coping strategieën of andere “rommel”—naar de oppervlakte brengt kan je het bekijken en er mee dealen, wat helend kan werken.

Als jij je openstelt naar iemand anders en ruimte creëert, dan gun je die ander om eerlijk naar zichzelf te kijken en zijn/haar rommel te helpen helen.

Er is bijna niets zo waardevol.

Je belichaamd dan net de volledig openstaande blik van een jong kind, zonder oordeel, maar met de volwassenheid van iemand die je ook het support kan bieden mocht dat nodig zijn.

Goed, er valt nog veel meer te zeggen over het openstellen en kwetsbaar zijn, over jezelf en anderen accepteren, over zelfliefde en het gevoel van dankbaarheid dat daarbij komt kijken, maar dit is het voor vandaag!

Als laatste nog een vraag voor jou: wanneer ben jij in je leven het meest kwetsbaar geweest? Hoe voelde dat?