Welzijn? Wel zijn!

Welzijn.* Wat een mooi woord niet? Als je het in tweeën splitst heb je “wel zijn.”

Er wel zijn betekent het leven ervaren. Niet zijn, daarentegen betekent niet ervaren. Dit kan op macro niveau, van het wel/niet bestaan—van het universum, het Leven met hoofdletter L—tot micro niveau, er wel of niet zijn in het moment.

Denk eens aan er wel zijn tijdens het dineren, met volle aandacht genieten van een hapje eten—de sensaties in je mond, de achtergrond geluiden van zingende vogels buiten, de zachte aanraking van de voeten van je partner die bij je aan tafel je zit… Tegenover dat staat er niet zijn—afgeleid, scrollend op je phone, zonder dat je merkt dat je bord al leeg is maar je geen hap hebt geproefd.

Tussen dat macro niveau en micro niveau zitten jij en ik als levende wezens. We worden geboren en opeens zijn we er (ongelofelijk eigenlijk hè). En opeens gaan we dood en zijn we er niet meer. Nu merk je van het niet zijn—de tijd voor je geboorte of na je dood—natuurlijk niets, des te mooier is het wanneer je je kan realiseren dat er wel zijn een soort cadeautje is. Je bent gegund (leven) te ervaren.

Natuurlijk is niet alle ervaring even plezierig. En iedereen die het leven (te) ondraaglijk heeft gevonden, heeft moeten kiezen om door te gaan of niet. Elke dag dat je leeft, kies je in wezen opnieuw voor het leven… Ik ben in ieder geval blij dat ik elke dag de keuze voor het leven heb gemaakt, en, ondanks dat mijn leven niet altijd makkelijk was, ben ik dankbaar dat ik er mag zijn en hoop ik nog lang te mogen blijven. Al kan ik zeker op micro niveau er nog wel meer zijn…

*Ik heb het niet uitgezocht, maar ik beeld mij zo in dat het woord welzijn ontstaan is uit juist dat idee van er wel (willen) zijn. Er wel willen zijn is toch ook juist een gevoel van welzijn?